Aunque yá va tiempu que s’empezó a comercializar, la llinia d’envases de la casa Carnero pa los biltlong (que ye como llamen en Sudáfrica y n’Holanda a los cachinos de carne de vaca adobao y curao) son un trabayu d’ilustración de primer calidá y merez reparar bien nellos. El diseñu posa sobre dibuxos y tipografíes inspiraos nel estilu que teníen los de los años doraos del diseñu italianu. L’envase d’esta especie de cecina, que se viende en sobres en ximnasios y tiendes pa que la xente pueda comelo pa picar daqué, tienen una cara principal pa toos igual col nome de la marca, y llueu la parte d’atras ye diferente y tien hasta 25 cares distintes. Si se ponen toes xuntes y bien colocaes formen un póster bien llamativu. Y asina, pa ser tan diferentes, a parte de los personaxes principales que sirven pa conocer la marca, apaecieron otros más de la «familia Carnero», una familia tan italiana como les demás.
La idea d’esti envase ye de l’axencia de comunicación The6th Studio, que gobierna’l director creativu y diseñador Emanuele Basso. Asentáu en Milán, depués de trabayar en axencies italianes importantes, Emanuele deprendió qu’un enfoque comunicativu siempre tien que tar centráu nel significáu de cada señal que se plasma nel trabayu y por eso hai que descartar tolo que nun ye necesario. El fin ye que’l públicu quede impresionáu. A Basso présta-y cuidar él cada detalle gráficu y cada tipo, y eso nótase nel resultáu. Ye de los que piensa que ser diseñador ye ser un artesanu.
L’envase engancha dende un puntu de vista visual, lo mesmo que los pica-pica. Al comer y al arrascar nun hai más qu’empezar. Y de la que se come tamién se pue ún intretener colos detallinos de les ilustraciones y cola intriga de cómo será’l conxuntu. Una innovación nel envoltoriu que ye una vuelta p’atrás, a cuando yéramos guaḥes y queríemos coleccionar cromos. Un aciertu.
Leave a Reply