
Leib Chigrin ye un ilustrador que ta en Berlín y que fai tolos dibuxos d’él a mano con llapiceru o con tinta. Tamién trabaya una técnica que ye bastante común na Gran Bretaña, n’Ámerica del Norte y Australia pero que ta poco usada y conocida n’Asturies, que ye’l scratchboard. Lo que fai ye raspiar la tinta negro pa consiguir un resultáu gráficu bastante paecíu a los grabaos antiguos. Pero nun se fai tallando madera sólo, ye con otros materiales tamién (llámines d’aluminiu, por exemplu). Primero hai que trabayar en positivo –dibuxando’l fondu prietu– y depués trabayar en negativo –raspiando lo negro– pa dexar salir lo blanco (que pue ser una capa de barru) o otres veces pue ser un color. Pa raspiar usen cualquier metal afiláu y con punta fina, dende un bisturí a una navaya. Pa consiguir testures usen dende algodón hasta llana d’aceru o llixa.
Esta técnica trabáyase dende’l sieglu XIX pa imprimir a una tinta sola ilustraciones de calidá y foi la que más s’usó pa ilustrar los trataos de medicina y botánica o pa enseñar instrumentos y aparatos industriales na prensa. Tamién pa retratar persones destacaes. Cola llegada de les máquines d’asemeyar y de los ordenadores, dexó d’usase hasta que profesionales del dibuxu actuales volvieron a recuperala porque da un nivel d’acabáu mui finu, igual pa retratos pa publicaciones que pa vender obra gráfica o pa tires de cómic.
Leave a Reply